مقایسه روش های رسته بندی غیرمستقیم در تجزیه و تحلیل پوشش گیاهی (مطالعه موردی: جنگلکاری فرودگاه ارومیه)

هدف این پژوهش بررسی توانایی های روش های مختلف رسته بندی غیر­مستقیم با کاربرد وسیع در تجزیه و تحلیل پوشش گیاهی است. عرصه جنگلکاری­ شده با کاج سیاه (pinus nigra arnold) با مساحت 9/2 هکتار واقع در محوطه فرودگاه ارومیه مورد مطالعه قرار­گرفت.نه قطعه نمونه مربعی شکل با مساحت 100 مترمربع به روش منظم تصادفی با ابعاد شبکه 50 ×50 متر پیاده شد و نوع و درصد پوشش گونه ­های علفی در آنها ثبت شد.یک منطقه مرتعی مجاور توده جنگلکاری مذکور (منطقه کنترل) انتخاب شد و سه قطعه نمونه با فاصله های 50 متر بر روی یک خط نمونه پیاده شد و پوشش علفی هر قطعه نمونه همانند منطقه جنگلکاری مورد بررسی قرار­گرفت. سه روش رسته بندی تجزیه و تحلیل مؤلفه­ های اصلی(pca)، رسته بندی تطبیقی قوس گیری (dca) و رسته بندی چندبعدی غیر­متریک (nmds) براساس معیارهای طول گرادیان، kaiser-guttman، عصای شکسته، مقدار ویژه بیشتر از 4/0و تجزیه و تحلیل procrusteanبرای ارائه مناسب ترین روش تجزیه و تحلیل پوشش گیاهی مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج نشان داد که هرسه روش رسته­ بندی توانایی نشان دادن ماهیت اصلی ساختار داده­ ها را دارد.اگرچه با توجه به تجزیه و تحلیل procrustean، همبستگی بین روش های رسته بندی اختلاف معنی داری داشتند، اماهمبستگی بین nmds و dca بیشتر از سایر رسته ­بندی­ ها بود. میزان تنش نهایی رسته ­بندی nmds کمتر از 10بود.dcaمعیارkaiser-guttman را با یک محور و pca با سه محور پوشش می­داد.همچنینpcaمعیار عصای شکسته را با سه محور می­ پوشاند ومیزان مقدار ویژه درdca بیشتر از 0/4 بود. به طورکلی می توان بیان کرد که درمجموع برای منطقه مورد مطالعه، روش­های رسته بندی dca و nmds مناسب­ترند.